Tijdens een echografie ligt de patiënt op een onderzoekstafel. De arts brengt gel aan op de huid van de balzak (en soms onderbuik) en beweegt dan een apparaat, dat eruitziet als een microfoon, over het oppervlak ervan en het gebied eromheen. Het is een eenvoudige en pijnloze procedure.
Via dit onderzoek krijgt de arts een beeld van de locatie, grootte en uitbreiding van een eventuele afwijking in een teelbal of beide teelballen.
Een bloedtest meet de aanwezigheid van tumormarkers die, in abnormale hoeveelheden, kunnen wijzen op teelbalkanker en/of uitzaaiingen. Bij een regulier bloedonderzoek zoekt de arts niet naar de aanwezigheid van deze tumormarkers. Om deze op te sporen is een specifiek bloedonderzoek nodig.
Om teelbalkanker met zekerheid te kunnen vaststellen is er een microscopisch onderzoek van het weefsel nodig. Als de uroloog hierna toch nog twijfelt of er sprake is van de ziekte of niet, kan er tijdens de ingreep een biopsie worden uitgevoerd. Die gebeurt onder narcose (verdoving). Als het geen kanker blijkt te zijn, wordt gestopt met de operatie zonder de teelbal te verwijderen.
Bij dit onderzoek worden teelbal, bijbal en zaadstreng via de lies uit de balzak gehaald. Ze worden vervolgens onder de microscoop onderzocht door een anatomo-patholoog.
Zo kan de diagnose van teelbalkanker worden gesteld en het type worden vastgesteld:
Via operatief onderzoek kan ook de plaatselijke uitbreiding van de ziekte worden bepaald.
Op medisch vlak is het een relatief onschuldige ingreep, maar vanuit emotioneel oogpunt kan het een zware beproeving voor de patiënt zijn.
