De belangrijkste behandeling van teelbalkanker is het verwijderen van de aangetaste teelbal. Deze ingreep wordt orchidectomie genoemd. Ze wordt uitgevoerd onder algemene verdoving of na een ruggenprik. De chirurg maakt een kleine incisie in de lies en verwijdert vervolgens de teelbal en de zaadstreng. Als beide teelballen zijn aangetast, verwijdert de chirurg ze allebei tijdens dezelfde operatie.
Wanneer de teelbal is verwijderd, wordt een stukje weefsel ervan onder de microscoop geanalyseerd om het type tumor te bepalen (seminoom, niet-seminoom of gecombineerde tumor). De resultaten van deze analyse worden gebruikt om te bepalen welke aanvullende behandeling nodig is, afhankelijk van het type tumor en het stadium waarin de ziekte zich bevindt.
Als de tumormarkers en de resultaten van een postoperatieve computertomografie (CT-scan) normaal zijn na verwijdering van de teelbal (orchidectomie), kan actieve surveillance worden voorgesteld. Deze aanpak houdt in dat het medische team de voortgang van de kanker nauwlettend in de gaten te houdt in plaats van onmiddellijk met een behandeling te beginnen. Er worden regelmatig controles uitgevoerd om eventuele progressie van de teelbalkanker of een verslechtering van de gezondheidstoestand op te sporen. De behandeling wordt gestart als de kanker terugkeert.
Neo-adjuvante chemotherapie gaat vooraf aan een chirurgische ingreep. Deze behandeling wordt echter zelden toegepast bij teelbalkanker. Het doel van neo-adjuvante chemotherapie bestaat erin de tumor te verkleinen om de operatie te vergemakkelijken.
Adjuvante chemotherapie wordt na een operatie uitgevoerd. De bedoeling is om alle kankercellen te elimineren die overblijven nadat de tumor is verwijderd. Zo kan het risico op uitzaaiingen en recidief worden beperkt.
Palliatieve chemotherapie is aangewezen als de kanker vergevorderd is. Deze behandeling is bedoeld om de voortgang van de kanker zoveel mogelijk te vertragen, de pijn te verminderen en de levenskwaliteit te verbeteren.
Naast chirurgie kan ook radiotherapie worden toegepast om teelbalkanker te behandelen. Deze behandeling is effectiever voor seminomen dan voor niet-seminomen. Over het algemeen raden artsen bestraling aan als er een ernstig risico op terugkeer bestaat, bijvoorbeeld als de oorspronkelijke tumor groot is of als de kanker is uitgezaaid naar de achterkant van de buik.
Bij bestraling bestaat het risico dat de kiemcellen in de overgebleven teelbal worden beschadigd. Het is daarom aangeraden om in deze periode geen kind te verwekken. Patiënten die na radiotherapie een kinderwens hebben, kunnen dit best met hun arts te bespreken voordat de behandeling begint.
Immuuntherapie is een behandeling die gebruik maakt van het afweersysteem van de patiënt om kankercellen te elimineren. Ze wordt meestal als aanvulling op andere behandelingen gebruikt.
Hoewel hormoontherapie voornamelijk wordt gebruikt voor andere soorten hormoongevoelige kankers zoals prostaatkanker, kan het in bepaalde omstandigheden ook worden overwogen voor teelbalkanker. Het doel bestaat erin de testosteronproductie te verminderen door chirurgische of medicamenteuze castratie of te voorkomen dat testosteron op de kankercellen inwerkt door een behandeling met medicatie. Deze aanpak is echter niet standaard voor teelbalkanker en wordt voornamelijk gebruikt als aanvulling op andere behandelingen.
Doelgerichte therapieën behoren tot de precisiegeneeskunde. Hierbij valt medicatie kankercellen aan door selectief bepaalde belangrijke stappen in hun functioneren te verstoren of richt ze zich op gezonde cellen die de groei van kankercellen ondersteunen. Deze therapieën zijn niet effectief voor alle tumoren. Ze werken alleen als er specifieke doelwitten, met name moleculaire afwijkingen in bepaalde genen of eiwitten, in de kankercellen aanwezig zijn. Vóór het toepassen van een behandeling moet de arts bepalen welke medicatie doeltreffend is voor het type teelbalkanker van de patiënt. Dit wordt tumorprofilering genoemd.
