Interview met Pascal Angillis, assistent-coach van de Belgian Cats, over zijn persoonlijke betrokkenheid en die van het team bij de strijd tegen kanker. Een krachtig getuigenis over sport, familie en hoop.
Waarom steunen de Belgian Cats de strijd tegen kanker?
Pascal Angillis: Kanker raakt iedereen, rechtstreeks of onrechtstreeks. Als ambassadrices van de Stichting tegen Kanker hebben de Belgian Cats een echte sensibiliseringsrol. We zijn trots dat we onze zichtbaarheid kunnen inzetten om een krachtig signaal te geven.
Wat is uw rol binnen het team?
Ik ben assistent-coach. Ik help de speelsters bij het coördineren van hun aanvallen, analyseer hun spel en dat van de tegenstander. Ik leid ook delen van de trainingen zodat de hoofdcoach het overzicht kan bewaren. Ik ben in 2023 opnieuw bij het team gekomen, maar was ook al assistent in 2011, toen Emma, Antonia en Julie hun eerste stappen zetten.
Waarom raakt dit thema u persoonlijk?
Mijn familie is rechtstreeks getroffen door kanker. Mijn vader is op jonge leeftijd overleden aan de ziekte. En in 2019 kreeg mijn jongste zoon de diagnose van een tumor op de oogzenuw. Hij stond op het punt om negen te worden. Het was een enorme schok.
Hoe heeft u die periode beleefd?
Het was bijzonder zwaar. Het begon met hoofdpijn en een gezwollen oog. Eerst dachten we aan een infectie. Maar toen kwam de diagnose. Enkele dagen later begon de chemotherapie. Hij kreeg ook protontherapie in Duitsland. Vandaag gaat het goed met hem. Hij is in post-behandeling en bijna in remissie. Maar het heeft ons diep geraakt.
Welke boodschap wilt u meegeven aan andere ouders?
Blijf positief. Dat is essentieel. Zelfs in de donkerste momenten moet je hoop houden. Steun, luisteren en empathie maken een wereld van verschil. En vooral: aarzel niet om hulp te vragen.
🔗 Meer weten over de rol van sport bij kanker?
Lees hoe aangepaste lichaamsbeweging de levenskwaliteit tijdens en na de behandeling kan verbeteren.
