Het risico op prostaatkanker neemt toe met de leeftijd. Ruim drie op de vier prostaatkankers wordt vastgesteld bij mannen van 65 jaar en ouder.
Bij oudere mannen zal een klein, niet-agressief gezwel in de prostaat op korte termijn doorgaans geen problemen opleveren en evenmin invloed hebben op de levensverwachting.
Ongeveer 20 procent van de prostaatkankers komt voor in families waar deze aandoening bij meerdere mannen werd vastgesteld.
Het risico op prostaatkanker is 2 tot 3 keer hoger bij mannen wier vader, broer en/of oom al prostaatkanker kregen. Hoe groter het aantal gevallen van prostaatkanker in de familie, hoe meer het risico op deze kanker toeneemt.
Om tot dusver niet verklaarde redenen komt prostaatkanker in verhouding vaker voor bij mannen van Afro-Caraïbische afkomst. Het lijkt alsof deze kanker hen gemiddeld op jongere leeftijd treft en invasiever of ingrijpender is.
Prostaatkanker komt minder voor in het Verre Oosten, ook al worden mannen van Aziatische afkomst die een westerse levensstijl hebben aangenomen, steeds vaker getroffen door prostaatkanker.
Blootstelling aan bepaalde chemicaliën zoals pesticiden als chloordecon, cadmium en polycyclische aromatische koolwaterstoffen (PAK’s) zou het risico op het ontwikkelen van prostaatkanker kunnen verhogen.
De beroepen waarbij de blootstelling aan dergelijke stoffen een risico vormen, zijn die van landbouwer als het gaat om pesticiden, en die van werknemers in de batterij- of rubberindustrie. Bij de productie van batterijen verhoogt de blootstelling aan cadmium wellicht het risico op prostaatkanker.
Momenteel ontbreekt er overtuigend bewijs over het effect van voeding op prostaatkanker. Een voedingspatroon met veel dierlijke vetten en rood of bewerkt vlees kan het risico vergroten. En een traditioneel mediterraan of Aziatisch dieet, rijk aan fruit, groente en vis, met weinig rood of bewerkt vlees, zou de kans op prostaatkanker kunnen verminderen.
